Mona Lisa'nın Bilinmeyeni -Unknown of Mona Lisa 

 TÜRKÇE

 Tūccar karısı yirmi dõrt yasındaki Lisa del Giocondo'nun resmi kendisine satıldı ise -ki aksi dūşūnūlemez bile, kocası zengin, işi ūreten ise bõlgenin en iyi ressamı- resim Leonardo da Vinci de nasıl kalabildi!
Resmin Leonardo tarafından iki defa ūretildiği spekūlasyondur. Bununla birlikte resmin Lisa tarafında kalanını da gõrenlerden; iki tablonun farklılıklar içerdiğine gõre iddia veya anlatılar vardır.

Olayı dõrt başı mamur yorumladığımızda şunu rahatlıkla anlayabiliriz;
Bir defa hiçbir ressam, eğer piyasa ressamı, para sadece para kazanmak amacında biri değilse replika yapmaz, yani bir tabloyu iki sefer çizmez, ūretmez. Bu fikri bir tarafa koyalım. Ikincisi, ressamların hasları tablolarını/eserlerini benimserler, onu gerçekte yanlarından ayırmak istemezler. Bu fikri de bir tarafa koyalım.
Bir ūçūncūsū ve õnemli olanı, Lisa del Giocondo'nun yūz hatlarının dikkatle bakıldığında, Leonardo'ya olan benzerliğidir. Bunu elbette Leonardo, Lisa'nın modellik yaptığı tabloyu çarpıtarak, bozarak yapmadı. Bu kaderin ilginç, ironik bir karşılaştırmasıydi; Lisa, Leonardo'nun neredeyse 'animası', dışi ruh ikizi gibiydi.

Bu nedenle Leonardo tabloyu yaptı. Ama modelliğini bizzat Lisa'nïn yaptığı, parasını ōdediği bu tabloyu ona vermedi, veremedi. Tabloyu o kadar benimsedi ki, õmūr boyu tablo yanında kaldı. Õlūnceye kadar ona zaman zaman rõtuşları eksik olmadı.
Parasını aldığına gõre, Mona Lisa tablosu elbette, yaşlı zengin karısı Lisa'ya teslim edilecekti. Leonardo'nun çırakları, Leonardo'nun yaptığı tablodan ikinci bir tabloyu ūrettiler. Tūccar karısı Lisa del Giocondo'nun elindeki tablo, bu tabloydu. Ama çırakların elinden çıkan tablo, ustanın yaptığı incelikleri, replika olsa bile tam yakalayamamış ve yansıtamamıştı. Dikkatli ve usta gõzlerden kaçmayan iki tablonun farkı işte bundandı. Usta çırak farkı.

Giocondo tablo için oturduğunda yirmi dõrt, Leonardo ise elli bir yaşında idi.
Lisa'nın yūzūnde bir çok ifadenin yansıması var. Ama temel ifade, masumluk; yūzūne biraz bakan duygusal bir kadın veya erkeği hūngūr ağlatabilir. Ellili yaşlarda olan Leonardo'nun bu masum yūzlū ve kendi yūz benzeri Lisa'ya kızı gibi baktığı açık. Õyle ki yaptığı ve dõrt yılda bitirdiği tablonun aslını kendinde saklamıştı. Her gittiği yere bu tabloyu da gõtūrdūğū bilinmektedir.

Íşte yeni olan ve sanat tarihine şimdi sunduğumuz:

Leonardo da Vinci, tasarımcı, anatomist, ressam ve filozoftu. Mona Lisa eserinin en õnemli mirası olacağını biliyordu. Fakat tabloda bir eksiklik vardı. 'Anima'nın içinde bir de 'Animus'(dişideki erkeksi ruh ikizi)-terimlerin fikir babası Karl Gūstav Jung'tur- olması gerekmiyor muydu!

Ìşte bizzat Lisa del Giacondo'nun erkeksi ruh ikizi olan kendini de -neredeyse ruh gibi; çūnkū yine bunları en azından şimdiye kadar-bir felsefecinin dikkatine çarpıncaya kadar- gõzlerden gizleyebilmiştir- resme/tabloya dahil etmeliydi.

Leonardo biri ellili yaşlarında, bir altmışlı yaşlarında iki tane yūz resmini tabloya incelikle, ruh gibi resmetmiştir. Íşte şimdi bunu gūn yūzūne çıkarıyoruz. Tabi benim Louvre Mūzesinden bir talebim olmamakla birlikte -çūnkū biz felsefeci olduğumuzdan hak ve gerçek için çalışırız- bu açıklama ve ifşamızdan sonra bir milyar dolar değer biçilen tablonun, fiyatını ikiye katlayacağı açıktır.

Genç olan Vinci yūzū, sol kol omuz altına değirml kumaş şapka ile birlikte uzun saçlı ve sakallı, alt dudak alt hizasına kadar resmedilmiştir.
Yaşlı olan Vinci yūzū sol boyun altına dikey soldan yarım olarak sakalsızca resmedilmiştir. Vinci yūz resimlerinin kaş gõz ve dudak yapılarından, sahibine ait olduğu anlaşılmaktadır.

Fransız, Ítalyan, Tūrk ve Dūnya Sanat Kamuoyuna arz ederim.

İNGİLİZCE

If the painting of twenty-four-year-old Lisa del Giocondo, the merchant wife, was sold to him -and it cannot be denied, if her husband is wealthy and prolific, the best painter in the region - how could the painting stay with Leonardo da Vinci!

It is speculated that the painting was produced twice by Leonardo. However, among those who see the rest of the picture on the Lisa side; there are claims or narratives that the two paintings contain differences.

When we interpret the event fully, we can easily understand that;For one thing, no painter, unless the market painter is someone who just wants to make money, does not make a replica, that is, he does not draw or produce a painting twice. Let's put that idea aside. Secondly, painters adopt their paintings/works, they do not want to separate it from their side in reality. Let's put this idea aside.A third and most important is the similarity of Lisa del Giocondo's features to Leonardo's upon close inspection. Of course, Leonardo did not do this by distorting the painting that Lisa was modeling. It was an interesting, ironic comparison of fate; Lisa was almost like Leonardo's 'anima', his outer soul mate.

Now that he had his money, the Mona Lisa would of course be handed over to his wealthy old wife, Lisa. Leonardo's apprentices produced a second painting from Leonardo's painting. This was the painting in the hands of the merchant wife, Lisa del Giocondo. But the painting produced by the apprentices could not fully capture and reflect the subtleties of the master, even if it was a replica. That was the difference between the two carefully and skillfully obscure paintings. Master apprentice difference.

There are reflections of many expressions on Lisa's face. But the basic expression is innocence; An emotional woman or man who looks a little in the face can make a man or woman cry. It is clear that Leonardo, who is in his fifties, looks at this innocent face and his own face like Lisa like a daughter. As such, he kept the original of the painting he had made and finished in four years. It is known that he takes this painting wherever he goes.

Here's what's new and what we're presenting to art history now: Leonardo da Vinci was a designer, anatomist, painter and philosopher. He knew that the Mona Lisa would be his most important legacy. But there was something missing in the table. Wasn't there supposed to be an 'Animus' (female masculine soul mate) inside the 'Anima' - the originator of the terms, Karl Gūstav Jung! And here is himself, the masculine soulmate of Lisa del Giacondo himself—almost soul-like; Because, again, he should have included them in the picture/painting, at least until now-he was able to hide them until a philosopher noticed. Leonardo painted two faces, one in his fifties and one in his sixties, gracefully, like a soul. And now we're bringing it to the face of the day. Of course, although I do not have a request from the Louvre Museum - because we are philosophers, we work for truth and it is clear that the painting, which was valued at one billion dollars after this explanation and disclosure, will double its price.

The young Vinci face is depicted with long hair and a beard, up to the lower lip, with a fabric hat under the left arm under the shoulder.The aged Vinci face is depicted as half beardless from the vertical left under the left lovelock. It is understood from the eyebrow, eye and lip structures of the Vinci face pictures that they belong to the owner. I present to the French, Italian, Turkish and World Art Public.

FRANSIZCA

Si le tableau de Lisa del Giocondo, vingt-quatre ans, la femme marchande, lui a été vendu - et on ne peut le nier, si son mari est riche et prolifique, le meilleur peintre de la région - comment le tableau pourrait-il rester avec Léonard de Vinci !On suppose que le tableau a été produit deux fois par Léonard. Cependant, parmi ceux qui voient le reste de la photo du côté de Lisa; Il y a des affirmations ou des récits selon lesquels les deux peintures contiennent des différences.Lorsque nous interprétons pleinement l'événement, nous pouvons facilement comprendre que ;

D'une part, aucun peintre, à moins que le peintre du marché ne soit quelqu'un qui ne cherche qu'à gagner de l'argent, ne fait pas de réplique, c'est-à-dire qu'il ne dessine ni ne produit un tableau deux fois. Laissons cette idée de côté. Deuxièmement, les peintres adoptent leurs tableaux/œuvres, ils ne veulent pas le séparer de leur côté dans la réalité. Laissons cette idée de côté.

Un troisième et le plus important est la similitude des traits de Lisa del Giocondo avec ceux de Leonardo après une inspection minutieuse. Bien sûr, Leonardo n'a pas fait cela en déformant et en déformant la peinture que Lisa modelait. C'était une comparaison intéressante et ironique du destin ; Lisa était presque comme "l'anime" de Leonardo, son âme sœur extérieure.

Maintenant qu'il avait son argent, la Joconde serait bien sûr remise à sa riche vieille femme, Lisa. Les apprentis de Léonard ont produit un deuxième tableau à partir de la peinture de Léonard. C'était la peinture entre les mains de la femme marchande, Lisa del Giocondo. Mais le tableau produit par les apprentis ne pouvait pleinement capter et refléter les subtilités du maître, même s'il s'agissait d'une réplique. C'était la différence entre les deux peintures soigneusement et habilement obscures. Différence maître apprenti.

Il y a des reflets de nombreuses expressions sur le visage de Lisa. Mais l'expression de base est l'innocence ; Une femme ou un homme émotif qui regarde un peu en face peut faire pleurer un homme ou une femme. Il est clair que Leonardo, qui a la cinquantaine, regarde ce visage innocent et son propre visage comme Lisa comme une fille. A ce titre, il a conservé l'original du tableau qu'il avait réalisé et terminé en quatre ans. On sait qu'il emporte ce tableau partout où il va. Voici ce qu'il y a de nouveau et ce que nous présentons à l'histoire de l'art maintenant :

Léonard de Vinci était dessinateur, anatomiste, peintre et philosophe. Il savait que la Joconde serait son héritage le plus important. Mais il manquait quelque chose dans le tableau. N'était-il pas censé y avoir un "Animus" (âme sœur masculine) à l'intérieur de l'"Anima" - l'initiateur des termes, Karl Gūstav Jung !

Et voici lui-même, l'âme sœur masculine de Lisa del Giacondo lui-même - presque semblable à une âme ; Parce que, encore une fois, il aurait dû les inclure dans l'image / la peinture, du moins jusqu'à présent - il a pu les cacher jusqu'à ce qu'un philosophe le remarque.

Léonard a peint deux visages, l'un dans la cinquantaine et l'autre dans la soixantaine, avec grâce, comme une âme. Et maintenant, nous l'apportons à la face de la journée. Bien sûr, même si je n'ai pas de demande du musée du Louvre - parce que nous sommes philosophes, nous travaillons pour la vérité et il est clair que le tableau, qui était évalué à un milliard de dollars après cette explication et cette divulgation, doublera son prix.

Le visage du jeune Vinci est représenté avec des cheveux longs et une barbe, jusqu'à la lèvre inférieure, avec un chapeau en tissu sous le bras gauche sous l'épaule.Le visage âgé de Vinci est représenté comme à moitié imberbe à partir de la verticale gauche sous le lovelock gauche. Il ressort des structures des sourcils, des yeux et des lèvres des images du visage Vinci qu'elles appartiennent au propriétaire. Je présente au public d'art français, italien, turc et mondial.